BARF / BAPF

Sprawdzona koncepcja Lupovet — BAPF o stabilnej strukturze białek. 

Praktyczne i biologicznie zdrowe jedzenie dla Twojego psa.

 

          LupoVet opiera się na sposobie żywienia psów metodą alternatywną do metody BARF, nazwaną przez nas — BAPF. Dzięki tej metodzie Twój pies jest zdrowotnie stabilny, dzięki czemu można całkowicie wyeliminować problemy jelitowe i alergiczne bądź w znaczący sposób je zminimalizować.

Zalety metody BAPF oraz badania biochemiczne prowadzone nad nią w porównaniu do metody BARF

          Zwiększająca się nadwrażliwość skóry i jelit u psów jest stwierdzana przez lekarzy weterynarii od dziesięcioleci. Często już dzięki zwykłemu badaniu weterynaryjnemu poprzedzonemu biochemią krwi u psa można zdiagnozować prawdopodobnie występującą chorobą autoimunologiczną, która może objawiać się nawracającymi problemami skórnymi i jelitowymi u podstaw, których leży źle uwarunkowana dieta. Skąd o tym wiemy?

           Gdybyśmy chcieli zrozumieć, jakie faktyczne powiązania należy uznać za przyczynę wzrostu wrażliwości, musielibyśmy przytoczyć pewne fakty naukowe.

          Po każdym spożyciu pokarmu w organizmie występuje umiarkowane —  normalne zapalenie, ponieważ każde spożyte białko jest mniej lub bardziej obce dla organizmu. Ponadto jest tym bardziej obce, że nie występuje w przyrodzie. Podlega ono rozkładowi w organizmie za pomocą sił fizycznych oraz chemicznych —  mierzalnych biochemicznie. Nasza metoda aQuapressing zmniejsza działanie tych sił, nie obciążając przy tym układu pokarmowego psa.

          Strukturę rozmiarów  tych białek przed i po ostatecznym przetworzeniu możemy porównać dzięki metodzie elektroforezy poliakryloamidowej SDS (z ang. polyacrylamide gel electrophoresis) — techniki używanej w biologii molekularnej do rozdzielania makromolekuł, przede wszystkim białek i kwasów nukleinowych.

           Odżywczym „złotym” standardem żywieniowym jest surowe, np. jagnięce mięso. Po analizie porównawczej struktury białek przed i po ostatecznym przetworzeniu żywności (metodą elektroforezy),  o której wspomnieliśmy wcześniej uzyskaliśmy wyniki  potwierdzające, że po gotowaniu mięsa bezciśnieniowo uzyskujemy tak samo stabilne, niezmienione strukturowo białko, jak w przypadku użycia metody  aQuapresse firmy LupoVet. Oznacza to, że zarówno tak jak w przypadku  spożycia gotowanego bezciśnienio  mięsa oraz naszej karmy, organizm psa nie musi bardziej intensywnie pracować by wchłonąć pokarm, a  jelita są przy tym mniej podrażnione. Dzięki temu, dobroczynnemu procesowi jelito/skóra stają się zasadniczo bardziej stabilne, zwiększając tym samym tolerancję organizmu na pokarm. 

          Jest to uspokajające i zachęcające odkrycie, potwierdzone przez nasze doświadczenia kliniczne z biochemią białek, a tym samym zgodne z uznaną metodą naukową. Trwają dalsze badania mające na celu zgłębienie tego zagadnienia.

WADY BAPF LUPOVET

W tym miejscu powinniśmy wypisać wady tej metody, jednak w toku naszych badań nie znaleźliśmy takowej. Jeśli jednak uważasz, że jest inaczej daj nam znać.

BARF = Biologically Appropriate Raw Food (biologicznie odpowiednia surowa żywność) i/lub

BAPF = Biologically Appropriate Pressed Food

(biologicznie odpowiednia żywność prasowana metodą aQuapress)

 

Z weterynaryjnego punktu widzenia

          Pojęcie BARF pochodzi z USA, gdzie skrót BARF pierwotnie oznaczał „Born Again… Raw Feeders”, co w wolnym tłumaczeniu oznacza — „Odrodzeni na nowo… spożywający surowiznę”. Jakiś czas później  nastąpiła zmiana znaczenia tego skrótu na „Bones And Raw Foods”—  „kość i surowe pokarmy. Następnie, w pewnym momencie zwolennicy tej metody żywieniowej w Niemczech przyjęli rozszerzenie skrótu jako „Biologisches Artgerechtes Rohes Futter”, co w wolnym tłumaczeniu oznacza „Surowe jedzenie w stylu ekologicznym”. W LupoVet        stworzyliśmy termin „BAPF” (Biologically Appropriate Pressed Food — Biologicznie odpowiednia żywność prasowana) w celu podkreślenia, z jednej strony bliskości do metody żywieniowej BARF (samej w sobie optymalnej), a z drugiej zaś  jej zalet higienicznych.

 

 

 

ZALETY BARF

 

  • Świadomość podawania Twojemu psu, co jest dla niego najlepsze z punktu wiedzenia jego gatunku;
  • wiedza na temat składu pożywienia;
  • pożywienie, które jest łatwo strawne, dzięki czemu zmniejszona jest ilość odchodów;
  • możliwość poprawy jakości skóry/sierści i stabilizacji przewodu pokarmowego;
  • naturalność składników = „złoty” standard.

 

WADY BARF

  • Możliwość złego zbilansowania diety;
  • ryzyko nadpodaży lub niedoboru minerałów, witamin oraz pierwiastków śladowych i wynikających z tego chorób lub wzrost wszelkich istniejących odstępstw od wartości badań biochemicznych krwi (pogorszenie wyników krwi);
  • ryzyko urazów spowodowanych przez spożywane kości (złamania zębów, urazy jelit) i pierścieni tchawicy (mogą one przesuwać się po podstawie języka lub zatykać gardło);
  • ryzyko infekcji:
  •  pasożytami (tasiemce, trychiny, pierwotniaki);
  • wirusami (wirus opryszczki Aujeszky’ego wywołany przez surowe mięso wieprzowe);
  • bakterie (Salmonella — wywoływana głównie przez surowe mięso drobiowe. UWAGA: patogen ludzki — Clostridia, poprzez żywienie płuckami i żylastymi kawałkami mięsa. Shigella, Yersinia, Listeria, Campylobacter oraz E. Coli); 

  • brak możliwości przechowywania świeżej żywności, która musi zostać natychmiast zużyta;
  • brak możliwości sterylizacji surowej żywności, ponieważ nawet zamrażanie nie zabija wszyskich patogenów.

Salmonella pod mikroskopem, czyli BARF —  tak czy nie?

Obraz Salmonelli pod mikroskopem

          Sensownym jest wykonanie badania krwi przed przejściem na metodę żywieniową BARF w celu określenia odchyleń od normy w badaniach krwi. Jeśli pojawią się one, to w najlepszym przypadku może wskazywać na wcześniej istniejącą chorobę lub istniejące zaburzenia metaboliczne, ponieważ parametry krwi  przez długi czas metabolizowane są w celu zrównoważenia przez cały organizm. Należy to  wyjaśnić klinicznie przed rozpoczęciem diety metodą BARF, ponieważ ma to wpływ na skład codziennych racji żywieniowych.

          Na przykład, jeśli kot ma nadczynność tarczycy, może się ona jeszcze bardziej nasilić przez karmienie go materiałem pochodzącym z okolic  gardła, który zawiera sam w sobie hormon tarczycy.

          Lub jeśli na przykład młody pies jest podatny na zaburzenia rozwoju kości, wtedy stosunek wapnia do fosforu oraz jego bezwzględna ilość i forma (naturalny, nierozpuszczalny hydroksyapatyt kostny w porównaniu z rozpuszczalnymi związkami mineralnymi) mają decydujące znaczenie dla zdrowia.

 

RYZYKO ZAKAŻENIA

Ryzyko zakażenia psa różnymi patogenami poprzez stosowanie metody BARF wzrasta na skutek karmienia surowym pożywieniem, ale jest on również potencjalnym źródłem chorób dla osoby przygotowującej pokarm, poprzez zakażony materiał lub kontakt z  zakażonym czworonogiem.

          Salmonella ma szczególne znaczenie, ponieważ psy zarażają się nie chorując, ale wydalają pałeczki salmonelli i w ten sposób stanowią niedocenione ryzyko infekcji dla ludzi. W badaniu przeprowadzonym przez JOFFE (2002, JAnimalSc. ) 80% surowych racji mięsnych i 30% karmionych nimi psów miało wynik dodatni w kierunku Salmonelli. Te patogeny są stosunkowo odporne, ponieważ rozmnażają się już w temperaturze od 10°C aż do 50°C.  Potrzeba temperatury w wysokości 70°C przez 10 minut, aby zniszczyć pałeczki Salmonelli.

          Obciążenie Salmonellą jest bardzo wysokie, szczególnie w przypadku mięsa drobiowego. W związku z tym psy zdrowe, tak jak i leczone żyjące w gospodarstwie domowym z osobami o obniżonej odporności (niemowlęta, kobiety w ciąży) nie powinny mieć kontaktu z BARF-em.

          Ryzyko wirusowego zakażenia związane jest z karmieniem surową lub niedostatecznie podgrzaną wieprzowiną, która może zawierać wirusa Aujeszky’ego,  zakażenie, które prowadzi w krótkim czasie do śmierci psa.

          Jednym z najbardziej znanych zakażeń pasożytniczych u kotów, które ma wpływ na zdrowie człowieka, jest toksoplazmoza. Te pierwotniaki traktują kota jak żywiciela końcowego, ale potrzebują również żywicieli pośrednich w swoim cyklu rozwojowym. Rolę żywicieli pośrednich stanowią ludzie i różne kręgowce, tj.: myszy, świnie, przeżuwacze, konie, ptaki itp. Kot zostaje zakażony albo przez spożycie oocyst (zygot) lub cyst tkankowych (wysoki wskaźnik wykrywalności toksoplazmy, szczególnie w mięsie owiec i kóz), natomiast samo zakażenie jest zazwyczaj klinicznie niewidoczne.

          Objawy kliniczne występują tylko u zwierząt z obniżoną odpornością i młodych. Ludzie mogą również zostać zarażeni przez wchłanianie cyst tkankowych z surowego mięsa lub poprzez oocysty znajdujące się w  odchodach kotów.  Zakażenie u człowieka jest zazwyczaj nieoczywiste, łagodne z objawami grypopodobnymi, ale przy pierwszym kontakcie, np. u kobiety w czasie ciąży prowadzi do infekcji płodu z wadami rozwojowymi.

          Innym gatunkiem pierwotniaków, którym psy mogą się zarażać poprzez spożycie surowego mięsa, jest Neospora caninum (pasożyt głównie występujący u psów, wilków, kojotów i dingos). Często przebiega ono w sposób mało widoczny klinicznie. Tylko młode psy cierpią na postępujący paraliż wstępujący i niedowład kończyn tylnych. Wydalanie oocyst z odchodami zarażonych psów na pastwiskach jest również problematyczne, zaraża bydło i prowadzi do zaburzeń ich płodności. 

          Koty i psy mogą również zostać zarażone tasiemcami poprzez spożycie zakaźnych stadiów pośrednich w surowym mięsie. Etapy pośrednie są zabijane wyłącznie poprzez zamrażanie w temperaturze poniżej -18 °C przez trzy dni lub poprzez gotowanie.

RYZYKO URAZÓW

          Podawanie kości może prowadzić do urazów — złamań zębów, zaparć spowodowanych odchodami kostnymi, a nawet urazami jelit. Należy zachować ostrożność podczas karmienia częściami tchawicy (pierścieniem), ponieważ mogą one przesuwać się po podstawie języka i doprowadzić do zakrztuszenia. Dlatego też pierścienie tchawicy powinny być zawsze cięte przed karmieniem.

 

Ryzyko nadmiaru lub niedoboru składników odżywczych, pierwiastków śladowych, minerałów, witamin

        Ryzyko dużych niedoborów jest bardzo ważnym aspektem BARF-u. Ostrożność należy zachować szczególnie w przypadku szczeniąt w fazie wzrostu, kontrolując stosunek wapnia do fosforu w organizmie. Idealny stosunek wynosi 1,5 : 1. Wapń ma duże znaczenie dla stabilności kości, krzepnięcia krwi oraz pracy mięśni. Niedobór wapnia prowadzi do uwalniania wapnia z kości i tym samym do osteoporozy lub  u zwierząt rosnących do osteodystrofii w wyniku stałego nadmiaru parathormonu (hormonu, którego główną funkcją biologiczną jest zarządzanie gospodarką wapniowo-fosforanową w organizmie). Ponadto, ogromny niedobór wapnia może również prowadzić do skurczów i napadów. Zbyt duża ilość wapnia sprzyja również zaburzeniom rozwoju kości.

          Naturalny fosforan z hydroksyapatytu (minerału) jest również ważny dla stabilności kości i zębów, jak również dla produkcji energii, budowy ścian komórkowych, jako składnik jądra komórkowego i jako substancja buforowa we krwi. Nadmierne wchłanianie fosforu, np. przez duże ilości bogatego w fosfor czerwonego mięsa powoduje objawy niedoboru wapnia, ponieważ wchłanianie wapnia w jelicie jest zaburzone. Jako, że fosfor jest wydalany przez nerki, zwiększone wydalanie fosforu może przyczynić się do powstawania kamieni moczowych lub chronicznej niewydolności nerek (CNI) u kota. Zbyt duża ilość rozpuszczalnego w wodzie wapnia w żywności zakłóca również wchłanianie innych składników odżywczych, takich jak cynk, magnez, żelazo i może powodować ich niedobory.

         Niedobór pierwiastka śladowego, jakim jest miedź prowadzi do niedokrwistości hipochromowej (niedokrwistości niedoborowej), która powoduje  m.in. niedobór pigmentu w sierści. Niedostateczna podaż cynku może wywołać zapalenie skóry i ograniczyć układ odpornościowy. Z kolei jego nadprodukcja prowadzi do anemii hemolitycznej.

          Należy również zadbać o zaopatrzenie w witaminy. Witamina A jest obecna w pokarmie dla zwierząt jako palmitynian retinolu oraz w pokarmie roślinnym jako prekursor witaminy A — karotionoidy. Koty nie mogą zamieniać karotenoidów w witaminę A i dlatego nie mogą być karmione wegańską karmą. Wątroba, którą należy im podawać na przykład, jest bogata w witaminę A. Jednak nadmierne podawanie wątroby u kotów prowadzi do nadmiaru witaminy A, a tym samym do zaburzeń metabolizmu kostnego. Niedobór witaminy A zwiększa też ryzyko powstawania kamieni pęcherza, poprzez zwiększenie wydalania wapnia, co może prowadzić do utraty wzroku, wysuszenia skóry i wypadania sierści.

          Niedostateczna podaż witaminy D prowadzi do utraty wapnia z kości i uwolnienia fosforanu, a tym samym do krzywicy i osteoporozy. Hiperwitaminoza witaminy D prowadzi do demineralizacji kości, zwapnienia tkanek miękkich — zwłaszcza nerek, w mięśniu sercowym i ścianach naczyń.

 Podsumowując, BARF nie zawsze będzie odpowiednią dietą dla chorych zwierząt i dlatego zaleca się wcześniejsze przeprowadzenie badań krwi i badań klinicznych w celu wykrycia wszelkich nieprawidłowości i ustalenia potrzeb żywieniowych zwierzęcia.

 Surowe produkty należy podawać wyłącznie po dokładnym obliczeniu dawki pokarmowej w celu uniknięcia niedoboru lub nadmiaru składników odżywczych, witamin, minerałów i pierwiastków śladowych.

          Pomysł na żywienie metodą BARF został zaczerpnięty z jadłospisu wilka. Jednak w trakcie ewolucji pies dostosował się do trawienia bogatej w skrobię żywności ludzkiej. Obecnie posiada on do trawienia skrobi 10 genów więcej niż wilk. Ponadto, należy wziąć pod uwagę, że wiele zwierząt drapieżnych będących źródłem jego pokarmu to gryzonie, które żywią się nasionami trawy. Dlatego też, przekształcenie  psiej diety na BARF może prowadzić do niedoboru węglowodanów, tak  potrzebnych dziś psu w jego diecie. Biorąc pod uwagę ryzyko infekcji, należy pamiętać również o higienie podczas przygotowywania surowych posiłków.